Psychic TV - Live in Thee Mean Fiddler, 1989;
*****
Style:
new wave, house, dark-wave, cold wave, techno, rock elektroniczny, rock psychodeliczny, rock eksperymentalny, hardrock, funk, glam rock, hip-hop
Psychic TV - Live In Berlin II, (live), 1989;
*****
Style:
new wave, hardrock, rock elektroniczny, synth pop, dark wave, cold wave, post punk, funk, gospel, rock eksperymentalny, rock psychodeliczny
Live in Thee Mean Fiddler - kolejny przedstawiciel serii 23 albumów koncertowych art-rockowego zespołu, Psychic TV, wydanych w limitowanym nakładzie 1000 sztuk (akcja wymierzona przeciw bootlegerom, wszystkie albumy w wersjach surowych, bez zbędnych cyfrowych poprawek). Live in Thee Mean Fiddler jest zapisem koncertu Psychic TV z 13 grudnia 1989 roku, na którym formacja przedstawia swoje house'we oblicze, krocząc w kierunku nowoczesnego techno - niemal do złudzenia przypominającego późniejszą twórczość The Prodigy - łącząc to wszystko z rockiem, a nawet hard rockiem.
Całość rozpoczyna eksperymentalno-psychodeliczny utwór, Mean Fiddling, zaś następny numer, Mu-Sick Non Stop!, jest standardowym dla Psychic TV tamtego okresu połączeniem elektroniki z hardrockowym riffem gitary. Podobnie jest w przypadku utworu Your Body, jednak już kompozycja, Look at That Picture, jest zwrotem w stronę klimatu house'u (mieści się też trochę w kategorii EBM). Z kolei instrumentalny numer, Stick Insecticide, to już styl techno rodem z twórczości wczesnego The Prodigy, choć mocno pobrzmiewają tu ostre riffy gitarowe.
Glam rockowe akcenty słychać w piosence I Can Hear Thee Voice Ov Unclean Spirit oraz w z lekka funkowym numerze, Horror House Ov Cards.
Ciekawą, klasycznie house'wą kompozycją z samplerskimi efektami jest króciutka miniatura, Mean Fiddling, Pt. 2, będąca kontynuacją utworu otwierającego album.
Całość uzupełniają krótkie samplowane eksperymentalne przerywniki Is This Sleeping Pleasure?, Very Horrid, Four Directives -- oparty na narracji Genesisa P- Orridge'a, oraz zamykający wydawnictwo 9-minutowy, instrumentalny utwór Untitled osadzony w klimacie nowoczesnego house'u połączonego z hip-hopem, dark-wave, noise, industrialem i rockiem.
Album Live in Thee Mean Fiddler całościowo brzmi bardzo nowocześnie; to już jest ta elektronika charakterystyczna dla zarówno dla brzmienia lat 90., jak i lat 2000.
Live In Berlin II - zawierający koncert zagrany w berlińskim klubie The Loft z dnia 6 kwietnia 1989 roku, kolejny przedstawiciel serii bootlegów oficjalnie wydanych przez art-rockową formację, Psychic TV. Tym razem jest mniej awangardowo, bardziej piosenkowo, zaś muzycznie zespół prezentuje wyjątkowy elektyzm, poczynając od ciężkiego hard rocka, po synth pop i funk. Uwagę zwracają przede wszystkim dwa utwory pochodzące z repertuaru The Velvet Underground. Hardcore'owy What Goes On?, poprzedzony krótką introdukcją Anger What What What oraz przepiękna hardrockowa ballada, Candy Says (spopularyzowana także przez Martina L. Gore'a w 2003 roku). Równie przepiękną rockową balladą jest wspaniała kompozycja, Pleasure Is a Weapon, która pod koniec rozkręca się do klimatów niemal metalowych. Nie brakuje tu wspomnianej już wcześniej elektroniki, a z tychże klimatów najlepiej prezentuje się ,poprzedzony szamańską recytacją, Twisted, w stylu Jima Morrisona, dynamiczny numer, OM Acid Brown Acid, w stylistyce synth pop i w duchu punk rocka przypominającego nieco twórczość New Order. Podobny jest - choć utrzymany w nieco wolniejszym tempie - utwór Black Paint Box. Z kolei numer Sandoz Tabman utrzymany jest bardziej w duchu hard rocka. Co ciekawe, na początku utworu pojawia się refren zaczerpnięty z piosenki Hello, I Love You z repertuaru The Doors.
Do twórczości The Doors Genesis P- Orridge wyraźnie odwołuje się w utworze Mental Mental zagranym a'capella, gdzie melodyjnie recytując tekst niczym indiański kaznodzieja (z czasem jego głos jest przetwarzany), przywołuje ducha Jima Morrisona.
Jednym z najbardziej podniosłych momentów występu jest krótka recytacja, Satan Is a Bishop of Rome, uzupełniona o miarowe, odtwarzane z taśmy tytułowe zdanie ,,Satan Is a Bishop of Rome", w którym Genesis P- Orridge bezpardonowo atakuje kościół katolicki i papieża Jana Pawła II.
Z pozostałych numerów interesująco prezentuje się, charakteryzująca się gitarowymi solówkami w klimatach orientalnych, utaneczniona piosenka White Nights oraz funkowy utwór, Crazy Vibes.
Album finalizuje ukryty utwór, Good Vibrations, pochodzący z repertuaru The Beach Boys, jednak w odróżnieniu od wersji studyjnej, tylko początek kompozycji jest piosenkowy, potem utwór przechodzi w strukturę instrumentalną o funkowej rytmice oraz mocnych, hardrockowych improwizacjach gitarowych. Końcówka utworu nawiązuje do psychodeli lat 60.
Live In Berlin II jest przykładem dość szerokiego spektrum stylów i gatunków muzycznych, którymi charakteryzowała się twórczość Psychic TV w drugiej połowie lat 80.