Jean Michel Jarre ⇒ Oxygene- Live In Your Living Room

[Majones]

Który utwór Wam się najbardziej podoba z nowej płyty? Bo mi, poza starociami, podoba się Variation III. Te "Wariacje" takie robią mi dziwne uczucie.....widziałem filmik na jutubie:P ze zwiedzaniem CZACHY i były te ,,Wariacje". Nie mogłem tego nigdzie znaleźć, aż w końcu pobrałem w DTSie cały album. Włączyłem Yamahę mojego ojca i odsłuchałem całą płytę i tak mi się zrobiło....... Dziwnie fajnie. DTS to już "trochę" lepsze niż stereo. Ale jak to mój kuzyn mówi, lepsze jest stereo, bo mamy dwójkę uszu, a nie DTS albo 5.1 ale mówił mi to po wypitych dwóch flaszkach Absolwenta

[Anne]

Nie licząc standardowych Oxygenes to ze wszystkich Variationów i Preludów to mi się najbardziej podoba Variation III.

[Majones]

Heh... żółwik

[ Dodano: 2008-04-12, 09:19 ]
Ale już w tym oxygene 2 myślałem,że to podróbka, bo wątpiłem, że Jarre może popełnić taki niewybaczalny błąd... Ale jednak. Przyzwyczaiłem się do starych wersji...

[stary_znajomy]

Mi najbardziej podobało się z dodatków, gdy Jarre opowiadał o swoich instrumentach - zapuścił sequencer, zawiesił sobie Mooga i tak sobie od niechcenia zagrał Oxygene V... Tak proste, a tak piękne.

[Majones]

Też żółwik.

[mirror]

Variation III

[Anne]

Mi najbardziej podobało się z dodatków, gdy Jarre opowiadał o swoich instrumentach - zapuścił sequencer, zawiesił sobie Mooga i tak sobie od niechcenia zagrał Oxygene V... Tak proste, a tak piękne.

Proste, aż za proste szczerze powiedziawszy, to mógł sie lepiej postarać jak już robił ta prezentację.

[kamil93]

Tak jakby było to zrobione na szybko...

[Anne]

Dokładnie! Mówił chaotycznie, na szybko, nawet nie po minucie spędził przy każdym instrumencie... A szkoda, bo takie stare klawisze mają wiele ciekawych rzeczy. A kto jak kto, on mógłby to pokazać...

[Majones]

Kamil, Anne, muszę przyznać wam rację, choć chciałbym nie mieć powodu.... Drelich(Aurissss....) coraz bardziej się starzeje i nie chciałby potem się wstydzić, że nie umie nic zagrać. Podobna porażka na LIYLR to w Oxy III jak na Thereminie fałszował jak niepojęty... Po wsłuchaniu się głębszym... A tak na offtopie... Kamil, miałeś niedawno taką stronę z utworami spisanymi z youtube, które udostępniła Auris. Możesz mi ją podać??

[kamil93]

http://textlog.org/drelich

Mowa o tym pewnie. Tak sporo tam plików wrzuciliśmy. Jest nawet cały Paris la Defense.

[Majones]

taak... dzięki. Masz browara... jakiego chcesz??

[ Dodano: 2008-04-28, 18:13 ]
A jeszcze jedna rzecz na offtopie... Jakie tu są rangi i jak dostać wyższą?? Tzn. te Betony, Niedoświadczone, Experty itede??

[kamil93]

Yyyy, myślałem, że pomógł się dostaje za poważniejszą pomoc.

A jeszcze jedna rzecz na offtopie... Jakie tu są rangi i jak dostać wyższą?? Tzn. te Betony, Niedoświadczone, Experty itede??

To zależy od ilości napisanych postów. Chyba doświadczony jest od 50, ekspert od 150, beton od 800, nowicjusz do 20... Nie pamiętam dokładnie.

[ Dodano: 2008-04-28, 18:20 ]

Masz browara... jakiego chcesz??

Ja jestem niepełnoletni. Dzięki.

[Majones]

aaa.. dzieki. a browca masz wiesz guziczek:lol:

[ Dodano: 2008-04-29, 07:44 ]
nom ale pomogłeś. Każdy o tej porze "pomógł" tobie wcisnąć może, żeby nie było, będzie bardzo miło

[Sublime]

Nie znalazłem lepszego tematu co do odczuć względem akurat tego wydawnictwa, szczególnie wartego uwagi w kontekście wartości i jakości trzeciej części Tlenu. Kilka słów na ten temat przy okazji niedawno poruszanego tematu dt. nowych utworów JMJ.

Po latach obcowania z tą muzyką muszę przyznać, że akurat taki manewr okazał się wtedy strzałem w dziesiątkę. Po fatalnym nieporozumieniu wydanym w tym samym, 2007 roku, nie zrobiło to aż takiego wrażenia jakie rzeczywiście mogło zrobić. Ze szkodą dla tego wykonania, bo klasykę wykonano naprawdę solidnie, a dobre wrażenie dopełniają adekwatne wariacje, w szczególności ta pierwsza z wyeksponowanym mellotronem i ta trzecia przypominająca gdzieś w oddali stary dobry berlin school. Owszem, zdarzyły się momenty słabsze (serial "JMJ i theremin", odc. kolejny...), ale tak dobre wprowadzenie do części pierwszej, a już w szczególności pierwsze minuty części piątej to dowód na to, że mimo wielu słabości JMJ zasługuje na miano artysty przez duże A. To te momenty, które zabrzmiały lepiej, niż w oryginale. Reszta odegrana mniej lub bardziej wiernie brzmi jednak trochę inaczej, ale niekoniecznie gorzej, po prostu w inny sposób. G